FAQ
Baza danych mieści 400 produktów i 100 Użytkowników.
Baza danych zawiera:
- nr identyfikacyjny produktu, służący do jego wywołania
- kod kreskowy produktu,
- nazwę produktu,
- numer identyfikacyjny Użytkownika,
- nazwę Użytkownika,
- masa jednostkowa produktu, służąca do liczenia ilości,
- wpisanie stałej tary do danego produktu,
- wartość progowa dolna (Min),
- wartość progowa górna (Max),
- numer etykiety, który odpowiada produktowi.
Korzystanie z bazy danych znacznie ułatwia podręczny skaner (czytnik kodów kreskowych w cenie 280zł !!! ), który pozwala na szybką identyfikację ważonych towarów. Wywołanie produktu z bazy danych umożliwia pomiar masy netto, brutto i tary, ocenę poprawności ich masy (selekcja Min/OK/Max), liczenie sztuk, wydruk etykiet itp.
Jeśli podstawowa funkcjonalność nie jest wystarczająca, oferujemy za opłatą oprogramowanie komputerowe ETE, które poszerza możliwości wykorzystania kodów towarów, operatorów, opakowań oraz kontrahentów, a także umożliwia archiwizację wyników. Jednostanowiskowa wersja programu (komputer+jedna waga) jest w promocyjnej cenie (50% taniej!!!).
Baza danych jest instalowana we wszystkich standardowych wagach serii BTA, BD, BA i 4BA oraz miernikach wagowych ME-01 i ME-11 (bez żadnych dopłat!!!).
Co robi funkcja autozerowanie (Autozer)?
Włączenie funkcji powoduje automatyczne podtrzymywanie zerowych wskazań wagi w czasie, gdy szalka nie jest obciążona lub wskazanie zerowe uzyskano w wyniku naciśnięcia klawisza →T←.
Dla wag z klawiszem →0← funkcja działa w zakresie 4% wartości Max.
W pozostałych wagach - w pełnym zakresie.
Co robi funkcja liczenia sztuk (Pcs)?
Funkcja pozwala na policzenie jednakowych detali, np. tabletek lub guzików znajdujących się w ważonej porcji.
Pomiar odbywa się w dwóch fazach:
- faza pierwsza - wyliczenie masy pojedynczego detalu na podstawie próbki określonej ilości sztuk: 5, 10, 20, 50, 100, 200 lub 500 detali,
- faza druga - policzenie detali w porcji ważonej.
Co robi funkcja przeliczanie procentowe (Perc)?
Funkcja umożliwia odczytanie wyniku pomiaru wagi jako procentu masy odniesienia.
Co robi funkcja receptura (Recipe)?
Funkcja pozwala na oddzielne ważenie kilku składników w jednym naczyniu z możliwością odczytu na bieżąco sumarycznej wartości masy wszystkich dotychczas ważonych składników. Ilość składników może być dowolna, ale ich łączna masa nie może przekroczyć zakresu wagi.
Co robi funkcja progi (Thr)?
Funkcja pozwala na porównanie wyniku ważenia z dwoma wcześniej zaprogramowanymi wartościami: progiem dolnym i górnym.
Jeżeli wynik ważenia jest:
- mniejszy od dolnego progu - waga sygnalizuje MIN,
- pomiędzy progami - waga sygnalizuje OK,
- większy od progu górnego - waga sygnalizuje MAX.
Przy przekraczaniu progów generowany jest również sygnał dźwiękowy.
Wynik porównania może być wykorzystywany do sterowania urządzeniami dozującymi lub sygnalizatorem optycznym poprzez złącze wyjściowe (transoptorowe).
Co to opcja zegar/data (Date)?
Zegar wewnętrzny w wadze. Uaktywnienie funkcji powoduje drukowanie daty i czasu obok wyniku pomiaru po naciśnięciu klawisza transmisji (Print) oraz przy wydrukach funkcji specjalnych.
Funkcja Zegar/Data działa zarówno przy pomiarach masy jak i ilości detali (funkcja liczenia sztuk).
Szczegółowy wygląd wydruków jest opisany w instrukcji obsługi wybranej wagi.
Co robi funkcja sumowanie (Total)?
Funkcja pozwala na wyliczenie łącznej masy ważonego w kolejnych porcjach towaru (masy większej od zakresu wagi). Możliwe jest wydrukowanie kwitu do każdego pomiaru oraz wydruk raportu po zakończeniu serii pomiarów.
Co robi funkcja statystyka (Stat)?
Funkcja wylicza parametry statystyczne z serii pomiarów (max 500 pomiarów).
Zaliczenie kolejnych pomiarów (wpisanie do rejestru) następuje automatycznie po nałożeniu obciążenia i ustabilizowaniu się wskazania wagi. Funkcja jest dostępna w standardowych wagach.
Dla uzyskanej w ten sposób serii pomiarów waga wylicza:
- n - liczba próbek
- total - suma mas wszystkich n próbek
- average - masa średnia jako (total)/n
- min - masa minimalna w n próbkach
- max - masa maksymalna w n próbkach
- max-min - różnica między wartością max i min
- S - odchylenie standardowe
- S% - odchylenie standardowe w procentach
Sporządzany jest również diagram wyników.
Cena obejmuje instalację zegara w wadze.
Przykładowy wydruk statystyk oraz histogramu:
.jpg)
Jest to potwierdzenie, że dokładność wagi mieści się w wyznaczonych przez normę granicach (dość szerokich).
Legalizacji dokonuje Urząd Miar lub posiadający specjalne uprawnienia producenci/dystrybutorzy wag.
Legalizacja nie daje odpowiedzi na pytanie: na ile dokładna jest waga? Mówi, że dokładność ta jest wystarczająca do wskazanych zastosowań.
Kiedy legalizacja jest potrzebna?
Obowiązkowej legalizacji podlegają wagi do określania masy:
- w obrocie handlowym*;
- masy będącej podstawą obliczania opłat targowych, ceł, podatków,
premii, upustów, kar, wynagrodzeń, odszkodowań lub podobnych typów opłat;
- podczas stosowania przepisów prawnych oraz przy wydawaniu opinii w postępowaniach sądowych przez biegłych i ekspertów
- masy pacjenta w praktyce medycznej w celu monitorowania, diagnozowania i leczenia;
- przy sporządzaniu lekarstw wydawanych na receptę w aptekach;
- w trakcie analiz przeprowadzanych przez laboratoria medyczne i farmaceutyczne;
- przy paczkowaniu towarów.
Nie muszą być legalizowane wagi do wszystkich nie wymienionych wyżej zastosowań:
- procesy technologiczne
- do wewnętrznej kontroli towarów
- w ramach systemów zapewnienia jakości
- do użytku domowego
* Do sprzedaży bezpośredniej wymagane są wagi legalizowane specjalne.
Jak długo legalizacja jest ważna?
Dokonana przed 01-01-2019 pierwsza legalizacja wagi jest ważna przez 3 następne lata kalendarzowe bez ostatniego miesiąca.
Dokonana w 2019 roku lub póżniej pierwsza legalizacja jest ważna przez 2 następne lata kalendarzowe bez ostatniego miesiąca, np. waga z oceną zgodności dokonaną od stycznia do grudnia 2019 ma ważną legalizację do 30.11.2021.
Rozporządzenie Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 22 marca 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz.759)
Ponowne legalizacje mają ważność 25 miesięcy począwszy od daty dokonania legalizacji (termin ważności okreslają znaki naklejone na wadze).
Jakie oznakowanie ma waga legalizowana?
Aktualne oznakowanie:
A - cecha legalizacyjna Urzędu Miar 
lub cecha AXIS 
B - cecha legalizacyjna Urzędu Miar lub cecha AXIS, zabezpieczająca dostęp do adjustacji (kalibracji wagi),
C - znak zgodności z dyrektywami Unii Europejskiej (znak CE, szczegóły w deklaracji zgodności),
D - numer jednostki notyfikowanej dokonującej oceny zgodności (Urządu Miar lub AXIS),
E - cecha legalizacyjna Urzędu Miar lub cecha AXIS
(naklejona częściowo na tabliczce firmowej)
F - oznaczenie metrologiczne M i dwie ostatnie cyfry roku dokonania oceny zgodności.
Dodatkowo stosuje się:
- wskazanie strefy grawitacyjnej, w której legalizacja jest ważna, podana jest wartość przyśpieszenia ziemskiego i tolerancja,
- cechę legalizacyjną odciśniętą w modelinie, zabezpieczającą dostęp do elementów wagi.
Stare oznaczenie (stosowane do 11.07.2016)
A - znak zgodności z dyrektywą Unii Europejskiej, szczegóły w deklaracji
zgodności dołączonej do instrukcji obsługi wagi
B - numer jednostki notyfikowanej dokonującej oceny zgodności czyli Urzędu Miar
C - znak metrologiczny M, nakładany przez Urząd Miar podczas oceny
zgodności (legalizacji WE)
D - cecha legalizacyjna (zabezpieczająca ) Urzędu Miar (naklejka plombująca,
naklejona częściowo na tabliczce firmowej) zawierająca od lewej:
6 - nr Okręgowego Urzędu Miar,
- emblemat urzędowy,
PL - oznaczenie kraju,
1 - nr Obwodowego Urzędu Miar.
E - cecha zabezpieczająca dostęp do adjustacji (kalibracji wagi),
F - wskazanie strefy grawitacyjnej, w której legalizacja jest ważna,
podana jest wartość przyśpieszenia ziemskiego i tolerancja,
G - cecha legalizacyjna pod szalką (zabezpieczająca) odciśnięta
w modelinie, zabezpieczająca dostęp do wnętrza wagi.
.jpg)
Co z legalizacją starych wag?
Aktualnie obowiązująca Ustawa Prawo o Miarach wyznacza dzień 31 grudnia 2013 r. jako ostatni możliwy termin legalizacji ponownej wag wyprodukowanych przed rokiem 2004 (czyli wg starych przepisów). Po tym terminie wagi będą mogły być legalizowane, ale sprawdzana jest zgodność z aktualnymi wymaganiami (według wskazań Legalizatora).
W razie potrzeby służymy pomocą. Ściągnij i wypełnij formularz z poniższego linku i wyślij nam na adres m.maliszewski@axis.pl
Wzorcowanie to sprawdzenie wagi za pomocą wiarygodnego wzorca masy.
Wzorcowanie daje odpowiedź na pytanie: jak dokładna jest waga? Wynikiem wzorcowania jest wyznaczenie błędu i niepewności wagi.
Błąd jest różnicą pomiędzy wartością masy wzorca i wskazaniem wagi. Niepewność określa granice rozrzutu wyznaczonego błędu pomiaru.
Wiarygodny wzorzec masy to wzorzec sprawdzony z zachowaniem spójności pomiarowej, czyli musi istnieć nieprzerwany ciąg odniesień do wzorca krajowego lub międzynarodowego. W praktyce musi to być wzorzec masy posiadający aktualne świadectwo wzorcowania
Wzorcowanie służy do oceny stanu i przydatności wagi do zadań pomiarowych.
Ponadto wzorcowanie umożliwia wyliczanie błędu i niepewności pomiarów dokonywanych za pomocą tej wagi.
Do czego jest potrzebne wzorcowanie?
Wzorcowanie określa rzeczywistą dokładność wagi, co może służyć do oceny jej przydatności oraz stanu technicznego.
Bezpośrednią przyczyną stosowania wzorcowania są wymagania systemów jakości takich jak ISO.
Norma PN-EN ISO 9001 luty 2009, mówi, że:
7.6 Tam, gdzie niezbędne jest zapewnienie wiarygodnych wyników, wyposażenie pomiarowe należy wzorcować i/lub sprawdzać w ustalonych odstępach czasu lub przed użyciem w odniesieniu do wzorców jednostek miary powiązanych z międzynarodowymi lub państwowymi wzorcami jednostek miary.
Kto wykonuje wzorcowania wag?
Wzorcowanie zwykle wykonuje akredytowane laboratorium pomiarowe. Pomiary wykonuje wykwalifikowany personel laboratorium według ustalonych procedur w ściśle określonych warunkach (temperatura, wilgotność, ciśnienie, itp.).
Nie ma, jednakże, przeszkód, aby robić to samodzielnie!
Wzorcowanie - jak to się robi?
Niezbędnym narzędziem do wzorcowania wagi jest jeden lub kilka wzorców masy obejmujących wartości (punkty wzorcowania), dla których dokonywane będzie wzorcowanie. Zwykle są to: Min, 50% Max i Max dla wzorcowanej wagi.
Trzeba znać błędy i niepewność tych wzorców masy (są wypisane na świadectwach wzorcowania).
Potrzebna jest jeszcze wartość działki odczytowej wagi.
Wykonujemy serię pomiarów notując wskazania wagi.
Podstawiamy do wzorów i wyliczamy błąd i niepewność. Robimy to dla każdego punktu wzorcowania osobno.
Zrobię to sam!
Wzorcowanie - zrobi to za mnie komputer!!
Prosty program do pobrania.
Przy pomocy programu dokonuje się wzorcowań osobno w każdym punkcie wzorcowania.
Podczas wpisywania wzorców masy dla danego punktu wzorcowania należy zwrócić uwagę, żeby wzorzec lub suma wzorców pokrywała się z aktualnym punktem wzorcowania.
Wyniki pomiarów (zalecamy 10 pomiarów) należy spisać z wagi. Przejście do następnego pomiaru następuje po dwukrotnym naciśnięciu klawisza Enter (działa to szybciej niż myszka).
Po wykonaniu wzorcowania dla wszystkich zaplanowanych punktów wzorcowania można wygenerować Raport w postaci tabelki. Tabelkę tę można skopiować do arkusza Excel i tam dopisać wszelkie potrzebne elementy świadectwa wzorcowania (nagłówek firmowy, opisy, podpisy itp.).
POWODZENIA!
Jest to produkt umieszczony w opakowaniu jednostkowym, którego ilość nominalna (nie większa niż 50 kg lub 50l) nie może zostać zmieniona bez naruszenia opakowania.
Zasady postępowania przy paczkowaniu towarów określa ustawa z dnia 7 maja 2009 r. o towarach paczkowanych.
Obowiązki paczkującego?
Paczkujący lub zlecający paczkowanie zobowiązany jest do:
- zgłoszenia dyrektorowi okręgowego urzędu miar faktu paczkowania w terminie 7 dni od jego rozpoczęcia ,
- właściwego oznaczania produktu (nazwa, ilość nominalna, firma),
- zorganizowania kontroli wewnętrznej celem zapewnienia, że ilość rzeczywista towaru odpowiada ilości nominalnej.
O tym, czy ilość rzeczywista odpowiada ilości nominalnej ostatecznie rozstrzyga kontrola zewnętrzna (urzędowa) przeprowadzona z zastosowaniem metody referencyjnej lub innej niemniej skutecznej. Metoda referencyjna jest metodą statystyczną, szczegółowo opisaną w załączniku nr 2 do ustawy.
Zatem paczkujący może posługiwać się dowolną metodą pomiaru masy netto swoich towarów, ale musi to być metoda na tyle pewna, że badanie metodą referencyjną potwierdzi wynik pozytywny.
Obowiązki oznaczającego znakiem?
Jeżeli paczkujący lub zlecający paczkowanie nanosi na swe towary oznaczenie e, przybywa mu obowiązków.
Musi dodatkowo sporządzić opis swojego systemu kontroli wewnętrznej (do wglądu organów kontroli), prowadzić kontrole i przechowywać dokumentację przeprowadzanych kontroli wewnętrznych. Czas przechowywania dokumentacji powinien wynosić 2 lata (lub tyle co okres przydatności towaru, ale nie krócej niż rok).
Dotyczy to wyrobów o ilości nominalnej od 5g (5ml) do 10kg (10l).
Co musi sprawdzać kontrola wewnętrzna?
Kontrola wewnętrzna sprawdza wartość średnią masy netto towarów w partii. Wartość ta powinna odpowiadać wartości netto oznaczanej na opakowaniu produktu.
Ale to nie wystarczy.
W partii nie mogą występować sztuki, których masa netto jest wyraźnie za mała (niedowaga większa niż dwukrotny błąd dopuszczalny oznaczany jako T1). Sztuk lekko niedoważonych (niedowaga większa niż T1, ale mniejsza niż dwukrotność T1) też nie może być więcej niż 2% w partii.
Ponadto kontrole wewnętrzne odbywające się bezpośrednio na linii produkcyjnej muszą szybko wyłapywać awarie w procesie produkcyjnym, a więc muszą odbywać się przynajmniej raz na godzinę.
Na czym polega metoda referencyjna?
Metoda w ścisły sposób określa wymagania co do sposobu przeprowadzania pomiarów partii towaru oraz co do ich wyników. Ustala ilości pobieranych próbek towarów z partii, wzory do obliczeń wartości średniej i błędu dopuszczalnego masy netto (T1) oraz wartości kwalifikujące dla wyników pomiarów.
Opisane są dwa rodzaje kontroli:
- kontrola niszcząca - pomiar masy netto próbki składającej się z 20 szt. (opakowania niszczy się przy otwieraniu),
- kontrola nieniszcząca - kontrola dwustopniowa, brane są dwie próbki z partii towarów, ilość brana do próbek jest uzależniona od liczności partii towaru, jeżeli wyniki pierwszej próbki są jednoznacze, druga próbka nie jest potrzebna.
Dopuszczalne ilości sztuk wadliwych zależą od liczności partii i są podane w tabelach. Wartość średnia musi odpowiadać wartości nominalnej, przy czym uwzględnia się niewielką odchyłkę wynikającą ze statystycznej metody wyliczeń średniej.
Dokładny opis metody referencyjnej zawiera załącznik 2 do ustawy o towarach paczkowanych.
Wymagania co do wag
Do kontroli wewnętrznej towarów paczkowanych należy używać wag w III klasie dokładności lub lepszej, koniecznie legalizowanych.
Z warunku, że dokładność wagi nie może być gorsza niż 20% dopuszczalnego błędu masy netto (T1) wynikają ograniczenia co do dokładności stosowanych wag w zależności od masy netto towaru paczkowanego.
Obrazuje to następująca tabelka:
|
Masa netto lub brutto towaru paczkowanego [g] |
Największa dopuszczalna wartość działki legalizacyjnej wagi [g] |
| 0,6 - 1,1 | 0,01 |
| 1,2 – 2,7 | 0,02 |
| 2,8 - 5 | 0,05 |
| 6 - 10 | 0,1 |
| 11 - 27 | 0,2 |
| 28–111 | 0,5 |
| 112 - 333 | 1 |
| 334–1666 | 2 |
| 1667 - 3333 | 5 |
| 3334–6666 | 10 |
| 6667 - 24000 | 20 |
| 25000 - 49000 | 50 |
| 50000 | 100 |
Co z tarą opakowania?
Bezpośredni pomiar masy netto jest możliwy jedynie przy metodzie niszczącej. Tam otwiera się i opróżnia opakowanie.
Jeżeli mamy zamknięte opakowanie, którego nie chcemy otwierać, masę netto wyliczamy odejmując tarę od masy brutto. Możliwe są tu dwie metody postępowania:
Metoda 1
Przed napełnieniem każdego opakowania zmierzyć jego indywidualną tarę, następnie zmierzyć napełnione opakowanie i odjąć jego indywidualną tarę.
Tę metodę stosuje się w szczególności do opakowań szklanych o dużych różnicach mas.
Metoda 2
Wyznacza się średnią tarę na podstawie próbki 10 opakowań. Następnie mierzy się masę napełnionych opakowań i odejmuje średnią tarę.
Metodę tę można stosować pod warunkiem, że błąd wyznaczenia tary nie przekracza 1/4 wartości dopuszczalnego błędu wyznaczenia masy netto (0,25*T1). Należy wziąć pod uwagę błąd wyznaczenia tary spowowany rozrzutem tar poszczególnych opakowań i dokładnością użytej wagi.
W praktyce metodę tę można stosować do opakowań z tworzywa i papieru, które zwykle mają niewielkie różnice mas.
Program komputerowy do kontroli towarów paczkowanych
Przejdź do produktu
Nie. Legalizacja wagosuszarek nie jest ujęta w przepisach i co za tym idzie nie jest wymagana.
Podstawa prawna: Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 7 stycznia 2008 r. w sprawie prawnej kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych
Co z wzorcowaniem wagosuszarek?
Możliwe jest wzorcowanie wagosuszarki w zakresie wskazań masy. Jest to istotne, gdyż na wskazaniach masy oparte są wyniki pomiaru wilgotności, ale to nie jest dokładnie to o co chodzi. Wzorcowanie takie daje formalne świadectwo wzorcowania wagosuszarki i pozwala wnioskować o sprawności urządzenia.
Wzorcowania w zakresie wskazań wilgotności jak dotąd żadne znane nam laboratorium akredutowane nie robi, nie mamy zatem komu tego zlecać. Sami wykonujemy protokóły z pomiarów dla konkretnej wagosuszarki i rodzaju substancji określając wynik wilgotności i jego powtarzalność.
Dobór parametrów suszenia do badanego materiału?
Dobór właściwej temperatury i czasu suszenia jest kluczowy z punktu widzenia dokładności pomiaru wilgotności. Parametry suszenia dobrane są właściwie, jeżeli zapewniają powtarzalność wyników na zadawalającym poziomie, zwykle jest to 0,1 - 1%. Dobór parametrów odbywa się w 3 krokach:
Krok 1: Temperatura suszenia jest związana z fizyko-chemicznymi właściwościami materiału próbki. Wyznacza się ją w wyniku kilku prób przeprowadzonych w kilku kolejnych temperaturach, np. w odstępach co 10°C . Właściwa temperatura to największa wartość, dla której próbka przez kilka minut nie zmienia koloru i zapachu. Zmiana koloru lub zapachu świadczy o rozpoczęciu procesu utleniania próbki, który powoduje zmianę właściwości próbki, co zwykle ma wpływ na dokładność pomiaru.
Krok 2: Masa użytej próbki powinna być na tyle duża, aby wykorzystać całą powierzchnię szalki, jednakże im cieńsza jest warstwa materiału próbki tym lepiej przebiega proces suszenia. Należy zadbać o to, aby wierzchnia i spodnia warstwa materiału suszyły się równocześnie. Jeżeli materiał pokrywa się skorupką i część wilgoci zostaje uwięziona w materiale, należy materiał rozdrobnić lub obniżyć temperaturę suszenia. Do materiałów płynnych korzystne jest zastosowanie sączków, co przyśpiesza suszenie.
Krok 3: Do przyjętej masy próbki należy dobrać czas suszenia. W tym celu należy ustawić w wagosuszarce możliwie długi czas suszenia i obserwować przebieg procesu suszenia. Minimalny czas suszenia to ten, po którym próbka nie zmieni już swojej masy o więcej niż dopuszczany przez badającego błąd pomiaru. Właściwy czas suszenia to wyznaczony minimalny czas suszenia wzięty z zapasem. Procentowa wartość tego zapasu musi przekraczać rozrzut nakładanej masy próbki, gdyż potrzebny do wysuszenia tanie repliki zegarków próbki czas jest proporcjonalny do masy próbki.
Po przeprowadzeniu kilku pomiarów z wyznaczonymi parametrami suszenia i upewnieniu się, że powtarzalność wyników jest zadowalająca można przystąpić do optymalizacji czasu pomiaru wybierając korzystniejszy Profil suszenia i stosując Tryb pomiaru Skrócony. Oczywiście należy skontrolować, czy powtarzalność wyników się nie pogorszyła. Przykładowe wartości dla najczęściej spotykanych materiałów podane zostały w dodatku do instrukcji obsługi wagosuszarki.
Kiedy stosować filtry (sączki)?
W przypadku suszenia próbek ciekłych, past lub substancji, które mogą się roztopić albo uwolnić płyn, korzystne jest stosowanie filtrów (sączków) z papieru lub włókna szklanego.
Filtry zapewniają rozkład cieczy na większej powierzchni, co przyśpiesza suszenie. W przypadku ciał stałych przykrycie filtrem chroni ich powierzchnię przez utlenianiem się (osmaleniem).
Jak sprawdzić dokładność pomiaru wagosuszarki?
W celu sprawdzenia dokładności ważenia wagosuszarki należy przełączyć wagosuszarkę na zwykłe ważenie i nałożyć na szalkę przedmiot o dokładnie znanej masie. Najlepiej jeśli jest to odważnik kalibracyjny F2 (OIML) o masie równej zakresowi pomiarowemu wagosuszarki, ale może to być dowolny przedmiot, którego masa jest nam dokładnie znana.
Klasyczna metoda sprawdzenia dokładności wyznaczania wilgotności wymaga użycia substancji wzorcowej – winianu disodowego (di-Sodium tartrate dihydrate C4H4Na2O6*H2O). Do sprawdzenia należy użyć próbki o masie 5g ustawiając: tryb skrócony, metodę wyliczeń: m0-m/m0*100% , temperaturę 150oC, czas próbkowania 10s., ilość kwalifikującą 4 i czas suszenia 00:15:00s. Uzyskany wynik powinien mieścić się w granicach 15,61 – 15,71% (dokładna wartość jest podana na opakowaniu substancji).
Prostszą metodą jest użycie sączka i wody destylowanej (woda z kranu jest też wystarczająca). Przy ustawieniach wagosuszarki jak wyżej pomiar wilgotności ok. 1cm3 wody musi się skończyć wynikiem paradoksalnym tj. bliskim 100%, ale jest to wartość prawidłowa, a powtarzając pomiar kilkukrotnie można ocenić powtarzalność i dokładność wagosuszarki.